Iura humana

Primus Conventus Genavenses, anno 1864 adoptatus.

Iura humana[1] vel iura hominis[2] sunt "prima iura omnibus hominibus pertinentes,"[3] "usitate considerata principalia iura quae abalienari non possunt, quae persona per se commeritur tantum quia ea vel is homo vivit."[4] Iura humana ergo concipiuntur universa (quae ubique adhiberi possunt) et aequalitariana (idem pro omnibus). Haec iura exsistere possunt iura naturalia vel iura legitima, in leges nationales et internationales digesta (Nickel 2010). Doctrina iurum humanorum in facinoribus internationalibus, intra iura internationalia institutionesque orbis terrarum et regionum, in rationibus civitatum suorum iuris gerendis, et in actionibus organizationum non gubernationalium fuit fundamenda rationis publicae omnem per orbem terrarum. Beitz, in libro The Idea of Human Rights, docet: "Si sermo publicus de societate orbis terrarum tempore pacis communem morum linguam habere dicitur, haec est lingua iurum humanorum."[5] Contra hoc, postulationes quae a doctrina iurum humanorum vehementer adfirmantur magnum scepticismum gravesque disceptationes de corpore, natura, et excusationibus iurum humanorum iam commovent. Immo, ipsa notionis "iuris" significatio est controversa et res perpetuae disceptationis philosophicae (Shaw 2008:265).

"Foedus non est. . . . In futura, id fortasse vere erit Magna Carta internationalis."[6] Alienora Roosevelt Hispanicum Universae Iurum Humanorum Declarationis textum anno 1949 tenet.

Exempla iurum quae plerumque habentur iura humana sunt: iura civilia et politica; sicut ius vitae, vitae privatae, ius libertatis, libertas sentiendi, libertas religionis, libertas loquendi, libertas imprimendi libertatis informationis, ius exprimendi, et ad aequalitatem ante leges; et iura oeconomica, socialia et culturalia, sicut ius in cultura esse, ius edendi, ius laborandi, et ius discendi.

Omnes homines dignitate iuribusque nascuntur liberi et aequi. Ratione conscientiaque ornati, debent in animo fraternitatis inter se gerere.—Articulum 1 Consociationis Nationum Universae Iurum Humanorum Declarationis.[7]
Communis Consociationis Nationum Conventus
Cylindrus Cyri, cylindus primus protectionem iurum humanorum scribere putatur.
  1. Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006.
  2. "Iura hominis" (passim) et "Conventio Europaea ad iura hominis defendenda": Ioannes Paulus Bauer, "De iuribus fundamentalibus Europaeis" apud Saarbrücker Bibliothek
  3. Houghton Miffin Company 2006, s.v. human rights.
  4. Iura humana sunt "commonly understood as inalienable fundamental rights[,] to which a person is inherently entitled simply because she or he is a human being" (Sepúlveda et al. 2004:3).
  5. Anglice: "if the public discourse of peacetime global society can be said to have a common moral language, it is that of human rights" (2009:1).
  6. "It is not a treaty. . . . [In the future, it] may well become the international Magna Carta" (Roosevelt 1948).
  7. Universal Declaration of Human Rights, adopted by General Assembly resolution 217 A (III) of 10 December 1948.

Developed by StudentB